200. นักปฏิบัติธรรม กับ เซียนตำรา

กระทู้นี้ผู้เขียนขอกล่าวถึง
วงการนักนิยมวัตถุมงคลในประเทศไทย แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มหลักๆ ที่ผู้เขียนรู้จักนำมาเปรียบเทียบเป็นตาราง อธิบาย ได้ดังนี้

  จากข้อเท็จจริง เมื่อมีกลางวันก็ต้องมีกลางคืน  เมื่อมีผู้สัมผัสเรื่อง อจินไตยได้  ย่อมต้องมีคนที่ไม่สัมผัสได้ อันเกิดจากผลกรรมที่ได้กระทำในอดีตชาติสืบต่อๆกันมาถึงปัจจุบัน  จึงมักจะไม่เชื่อเรื่อง บาป กรรม ต่างๆ  บุคคลเหล่านี้ส่วนใหญ่ทำผิดไปโดยที่ไม่รู้  ไม่ทราบ  แต่ก็เป็นการกระทำที่ตั้งใจกระำทำ  ที่รู้ทั้งรู้ว่า 50:50  ยังกล้าเสี่ยงทำลงไป  ส่วนใหญ่จะเป็นการปรามาสในพระรัตนตรัย เช่น การดูถูกคำบอกกล่าวหรือคำพูดของพระ...ไม่จริง ฯลฯ


ครูบาอาจารย์ท่านฯชี้แนะและสอนไว้เกี่ยวกับเรื่องกรรม  "กรรมของคนอื่นชอบไปยุ่ง ตัวเองเอาตัวรอดได้แล้วยัง  อย่างเที่ยวไปยุ่งเรื่องกรรมของคนอื่น" 

เพิ่มเติมข้อมูลวันที่ 25 มีนาคม 2555

วันนี้ได้เพิ่มเติม ตารางเกี่ยวกับบารมีธรรมของกลุ่ม นักปฏิบัติธรรม กับ บารมีธรรมของกลุ่ม เซียนตำรา  เพื่อผู้ที่สนใจจะได้เห็นภาพชัดเจน


ผู้เขียนเคยกล่าวไว้ในกระทู้ก่อนหน้านี้เมื่อ 2 ปีกว่าที่ผ่านมาว่า

พระแท้ทำอย่างไรย่อมเป็นพระแท้ ขออนุญาตนำคำพูดของ นายยกสมาคมพระเครื่องไทย คุณพยัฆ คำพันธ์ กล่าวไ้ว้ตอนหนึ่งดังนี้ "หนึ่งอย่าเล่นพระด้วยหู สองอย่างเชื่อว่าเขาเล่าว่า เรา ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป จริงหนีจริงไม่พ้นหรอดครับ พระเครื่องนี่เป็นสิ่งที่ล่ำค่าอยู่แล้ว จะถามจะมาเปรียบเทียบกัน พระที่แท้ก็เหมือนเพชรแท้ เหมือนทองคำแท้ ไปไหนถ้าจะแท้คือต้องแท้ ถ้าของปลอม ไปไหนปลอม ก็ต้องปลอม "ไม่จำเป็น ว่าต้องเป็นของใคร"

เมื่อมีพระแท้ย่อมมีพระเก๊ปลอมเรียนแบบ...หากเป็นพระเก๊ทำอย่างไรย่อมเป็นพระเก๊...จะให้บอกว่าเป็นพระแท้ย่อมเป็นไปไม่ได้


นักสะสมวัตถุมงคลที่ผู้เขียนพบมี 2 ประเภท ดังนี้
1. กลุ่มที่ศึกษาเรียนรู้จากเซียนตำรา  เขาว่าอย่างไร...หลับหูหลับตาว่าตาม...แล้วยังนำข้อมูลที่ตนเองคิดว่าใช่...เสริมเติมแต่งสีตีไข่...

2. กลุ่มนักปฏิบัติธรรม  มีแนวคิดที่เชื่อเฉพาะข้อเท็จจริงที่สัมผัสได้ว่าด้วยเรื่องเกี่ยวกับ อจินไตย


ข้อดี - ข้อเสียของนักสะสมวัตถุมงคลทั้ง 2 ประเภท
นักสะสมประเภทที่ 1 กลุ่มเซียนตำรา
     ข้อดี  มีตำราศึกษา เรียนรู้ได้ง่าย  ผิดถูกว่ากันตามตำรา  
     ข้อเสีย ตำราผิดสอนมาว่าถูก  ผู้เรียนในแนวทางของเซียนตำรา  ก็ต้องว่าถูก


นักสะสมประเภทที่ 2 กลุ่มนักปฏิบัติธรรม
     ข้อดี  เป็นความเชื่อเฉพาะบุคคล ของผู้ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติถึงแล้วรู้ได้ด้วยตนเองว่า อะไรใช่ อะไรไม่ใช่  เป็นเรื่อง อจินไตย 
     ข้อเสีย ยากที่จะทำให้บุคคลที่ไม่ใช่นักปฏิบัติธรรมได้เข้าใจ  และยิ่งยากขึ้นหากผู้นั้นไม่เชื่อและศรัทธาเรื่อง บาป และเวรกรรมฯลฯ


นักสะสมวัตถุมงคลที่ดีในแนวคิดของผู้เขียนจะต้องเป็นบุคคลดังนี้
1. เรียนรู้วิธีแนวคิดของเซียนตำรา... แต่อย่าพึ่งเชื่อในตำราทั้งหมด  เพราะมีทั้งถูกและผิด
2. เป็นนักปฏิบัติธรรม
3. ถ้าหากบารมียังไม่เพียงพอ  ยังไม่สามารถตรวจสอบพระเครื่องได้ว่าแท้หรือเก๊-ปลอมเรียนแบบ(อจินไตย)
ในเมืองไทย  มีอริยบุคคลมากมาย ขอท่านเมตตาสงเคราะห์ เช่น 
     --- พระสงฆ์(พระสมมุติสงฆ์) มีมากมายหลายองค์  ขอท่านเมตตาสงเคราะห์ตรวจสอบให้ 
     --- นักปฏิบัติธรรม ที่เป็นฆราวาส  มีมากมาย ขอท่านเมตตาสงเคราะห์ตรวจสอบให้

      นักสะสมวัตถุมงคลมีคุณสมบัติตามที่ผู้เขียนกล่าว นักสะสมผู้นั้น  มีแต่วัตถุมงคลของแท้  และมีพุทธคุณที่ยอมเยี่ยม  และพระเบื้องบนคุ้มครองดูแลรักษา  
      ตรงข้ามกับกลุ่มเซียนตำรา  ที่ส่วนใหญ่จะอ้างตำรา(ที่มีเสี้ยนตำราสร้างล่วงหน้า)ในการหากิน  ใครขัดผลประโยชน์จะรวมกลุ่มโจมตีทันทีว่า  วัตถุมงคล...ไม่ใช่ของแท้เป็นของเก๊-ปลอมเรียนแบบ...ต้องของกลุ่มของตนเองซิถึงจะใช่...เพราะมีเสี้ยนเขียนตำราไว้น่าเชื่อถือ  อีกทั้งยังมีคนของพวก(เซียนตำรา)ตนเองรับรองว่าแท้

ข้อสังเกตุ พฤติกรรมของคนกลัวความจริงเปิดเผย

1. เป็นคนประเภทกลัวคนอื่นรู้จัก ชื่อ นามสกุล(จริง) เบอร์โทร  (กรรมที่เคยก่อ วีรกรรมที่เคยทำ)
2. ทำอะไรมักจะปกปิด  ไม่กล้าเปิดเผยข้อมูลที่เป็นจริง 
3. ทำอะไรมักจะอ้างว่ารู้.....  เมื่อเปิดเผย  เป็นข้อมูลโจมตีบุคคลที่ตนเองไม่สบอารมณ์  ข้อมูลไร้สาระ


หากพบเห็นบุคคลดังที่ผู้เขียนกล่าว  ให้ระวัง...อย่าไปร่วมกรรมเลวของเขา

********************************************************************
สมเด็จองค์ปฐมทรงเมตตาตรัสสอนว่า 
********************************************************************

การไปตำหนิกรรมของผู้อื่น  จะูถูกหรือผิด มันก็เลวทั้งนั้น

คลิก...........................................................ลิงก์...